De Vrienden van Bambanani koesteren warme gevoelens richting Ome Nol, die toch wel als grondlegger van Bambanani beschouwd mag worden. De eerlijkheid gebied te zeggen dat Nol door José in Zuid-Afrika terecht kwam, en dat zijn gevoel voor sociaal maatschappelijke activiteiten besmettelijk was. Afgelopen maart hebben we afscheid genomen van José.

Ook José droeg haar steentje bij. De tuinman werkte niet alleen als tuinman, hij woonde in het gastenhuis, moest goed eten en verdiende zo een aangenaam leven. Op de voor Jose gebruikelijke wijze had ze een sterke visie op hulp aan de lokale bevolking die die hulp zo hard nodig had. In de begin jaren van de Vrienden van Bambanani vervuld José met Nol de rol van ogen en oren in het veld. Hand- en spandiensten werden geleverd. Een oogje in het zeil houden en niet te bang om wat te corrigeren als het nodig was. Maar ook het overdragen van lokale gewoontes en de cultuur kregen we mee, of we dat nou wilden of niet.

Om een boodschap kon je Jose altijd sturen. Of ze dan je verzoek zo uitvoerde als je wilde was maar de vraag, want José had ook een eigen sterke mening. Wel met de insteek om er het beste van te maken hoor. Niet vanuit eigen belang. En mooi voorbeeld is de Nol Jansen school in Namakgale of de Tinthlari school in het Afrikaans. In deze school leven de gedachten aan Nol en José voort!